بی‌طرفی داوران در دیوان داوری ورزش

بی‌طرفی عموماً به این معنی است که داور جانبدار نیست، و او در این اختلاف با داشتن یک عقیده از پیش تعیین شده مرتبط با مسائل این پرونده، به طور شخصی سرمایه‌گذاری نکرده است و توجه خود را به یک طرف و به ضرر طرف دیگر معطوف نمی‌کند.  (Margaret, 2012, 134). بنابراین، بی‌طرفی یک مفهوم ذهنی است و از آن‌جایی که یک حالت ذهنی است برخلاف استقلال، اثبات آن دشوار می‌شود. (Blackaby, 2015, 78). برخلاف استقلال که بر روی رابطه داور و طرفین متمرکز می‌شود، بی‌طرفی بر روی رابطه داور و مسائل مربوط به پرونده تمرکز می‌کند. (Alfonso, 2016, 12). اثبات بی‌طرفی از جانب افراد خارجی تقریباً غیرممکن است زیرا این مسئله، حالت ذهنی داور است. بنابراین این که ما از یک طرف بخواهیم تا با درجه بالایی از اطمینان بی‌طرفی را ثابت کند غیرممکن و غیر واقعیست و اطمینان از جانبداری واقعی، بسیار دشوار است. (Karel, 2012, 237).

بی‌طرفی داوران در امر داوری ضروری است. حتی برخی از نویسندگان بیان کرده‌اند: «استقلال نسبت به بی‌طرفی، ارتباط کمتری دارد و حوزه‌های قضایی مختلف ممکن است برخلاف بی‌طرفی که امری ضروری است، استقلال را در قوانین ملی خود معرفی نکنند. (Franz, 2009, 96). رویه قضایی انگلیس فرمولی را برای تشخیص این که کسی به ظاهر جانبداری دارد یا خیر، تهیه کرده است». این آزمون اولین بار در مجلس اعیان انگلیس در پرونده پورتر علیه مک‌گیل استفاده شد زمانی که خانوم شرلی پورتر (سیاستمدار حزب محافظه‌کار) به یک حکم دادگاه پایین‌تر که بیان می‌کرد ظاهراً دادرس این پرونده جانبداری داشته است، درخواست تجدید نظر می‌دهد. به بیان دقیق‌تر، این آزمون شامل این پرسش است که یک ناظر مطلع و منصف در صورت در اختیار داشتن حقایق پرونده چه نتیجه‌ای می‌گیرد. (Gary, 2015, 726). اگرچه این آزمون اولین بار در دعاوی قضایی مورد استفاده قرار گرفت، به طور موثر در رسیدگی‌های داوری و برای تعیین بی‌طرفی نیز استفاده می‌شد؛ به خصوص زمانی که پیشنهادی برای ابطال رأی داوری به دادگاه ارائه می‌کردند. (ASM, 2005, 2238).  همچنین این فرمول از سوی حوزه‌‌های قضایی دیگر هم به رسمیت شناخته می‌شود. راهبردهای کانون وکلای بین‌الملل در خصوص تعارض منافع در داوری‌های بین‌المللی از سال 2014 این فرمول را صراحتاً در استاندارد عمومی دوم (ب) خود به رسمیت می‌شناسد. از طرف دیگر، دادگاه‌های ایالات متحده نسبت به همکاران بریتانیایی خود و حتی در بین خودشان، استانداردهای متفاوتی در زمینه جانبداری دارند. دادگاه شعبه دوم ایالات متحده «بی‌طرفی آشکار» را درخواست می‌کند. در همین حال دادگاه شعبه نهم یک استاندارد پایین‌تر مثل «گمان جانبداری احتمالی» را لازم می‌داند. (Tony, 2017, 345).

رویه قضایی داوری‌های مشهور نهادین[1] مثال‌هایی را از نقض بی‌طرفی از جانب داوران ارائه می‌کند. در یک پرونده مطرح شده در مؤسسه داوری دانمارک، یک داور از سوی کمیته مؤسسه داوری دانمارک که تصور می‌کرد بی‌طرف نبودن او مشکل‌ساز خواهد شد، رد صلاحیت شد زیرا این امکان وجود داشت که یک موکل شرکت حقوقی وی به پرونده اضافه شود؛ اگرچه شرایط آن زمان پرونده به او اجازه می‌داد که داور بماند. (Steffen, 2016, 611). یک پرونده دیگر شامل داور و یک عضو از مشاوران یکی از طرفین می‌شد که با هم یک کنسرسیوم (شرکت) شکار داشتند. هیچ یک از طرفین برای داور مشکلی به وجود نیاورند اما کمیته مؤسسه داوری دانمارک، خود شروع به بررسی بی‌طرفی او و سپس رد صلاحیتش کرد. (CAS Code, 2019, Art R33- S18). رویه‌های قضایی این‌چنینی، در خلق استانداردهای مشترک برای به چالش کشیدن و رد صلاحیت کردن داوران در رسیدگی‌های داوری بین‌المللی سودمند هستند.

چرا باید از خدمات ابزارحقوق استفاده کنیم

برای انعقاد هر نوع قراردادی، وکالتنامه، اظهارنامه، تعهدنامه، دادخواست، شکوائیه و… باید نسبت به قوانین آن به صورت کامل آگاه باشیم. عدم رعایت هر یک از موارد قانونی، باعث به وجود آمدن خسارت‌های سنگین برای هر یک از طرفین قرارداد خواهد شد. لذا انعقاد چنین اوراقی باید توسط وکلا یا کارشناسان حقوقی صورت پذیرد. ضمناً استفاده از پیش‌نویس های آماده هر اوراقی‌ باعث صرفه جویی در وقت و هزینه می گردد.

برای مطالعه‌ی مقاله‌ی استقلال داوران در ورزش کلیک کنید.

[1] Institutional.